Yaklaşık okuma süresi: 2 dakika

Geçtiğimiz haftalarda Kadıköy Haldun Taner Sahnesi‘nde izledim İstanbul Şehir Tiyatroları‘nın bu sezon sahnelenmeye başlanan oyunlarından Son(suz) Öykü‘yü. Oyun 20 yıldır kapalı olan bir tiyatroyu ayakta tutmaya çalışan iki kadının hikayesini konu alıyor.

Masal Tiyatrosu‘nun kurucularından Nestor‘un hayattayken gönül bağı kurduğu bu iki kadın, oyun boyunca hem Nestor’un gizemli ölümünü araştırıyor hem de Nestor’un hayattayken sahnelemeyi düşündüğü tiyatro oyununun metnini bulmaya çalışıyor. Maddi imkansızlıklara rağmen tiyatroyu yeniden canlandırmaya çalışırlarken bir yandan da bulundukları cadde üzerinde devam eden otopark inşaatının Masal Tiyatrosu’na günbegün daha da yaklaştığını görüyorlar. Bu da kurtuluş için son çare olarak düşündükleri Nestor’dan kalan tiyatro metnini bulmaları için artık çok az zamanlarının kaldığının farkına varmalarına neden oluyor.

Oyunun dekoru salondan çıkarak fuayeye hatta gişeye kadar taşmış olarak karşılıyor izleyiciyi. Henüz gişeden bilet almaya çalışan izleyicinin kendisini oyunun içerisinde hissetmesi çok hoş bir detay olmuş. Salonun girişinde hissettirilen 20 yılın bakımsızlığı, oyuncuların oyun boyunca yalnızca sahneyi değil tüm salonu kullanmaları da izleyiciyi oyunun içerisine çekiyor.

Kişisel olarak zaten içerisinde tiyatro yapılmaya çalışılan, bir tiyatronun hikayesini anlatan oyunlara ayrı bir ilgim var. Geçtiğimiz sezon İstanbul Devlet Tiyatrosu‘nun Geçtim Ama Tiyatrodan oyununu izlemiştim. Konu olarak benzeşmeseler de Son(suz) Öykü’yü izlerken o oyunu hatırlamadan edemedim. Yine benzer olarak İstanbul Şehir Tiyatroları’nda geçen ay sahnelenmeye başlanan Oyunun Oyunu da bir tiyatro oyunun hazırlanış sürecini konu alıyor. Bu sezon bitmeden denk getirebilirsem onu da izlemek istiyorum.

İki perde olarak sahnelenen Son(suz) Öykü, toplamda 110 dakika civarı sürüyor. Son olarak özetle oyunun künyesinden bahsedecek olursam oyunun yazarı İspanyol Jose Sanchis Sinisterra. Oyunu orijinal ismi Leningrad Kuşatması ile 1994 yılında kaleme almış. Arif Akkaya yönetmenliğinde sahnelenen oyunun, genel sanat yönetmenliğini ise henüz görevinden istifa etmeden önce Erhan Yazıcıoğlu yapmış. Oyunun afişlerinde genel sanat yönetmeni olarak şu an için Süha Uygur ismine rastlasak da oyunun tanıtım kitapçıklarında Erhan Yazıcığlu’nun Son(suz) Öykü ve bu sezon başında sahnelenmeye başlanan diğer oyunlarla ilgili görüşleri okunabilir.