Yaklaşık okuma süresi: 2 dakika

Personel isimli oyunu Craft Tiyatro’nun Kadıköy’deki sahnesinde izledim. Aynı sahnede daha önce Taşlar isimli bir oyun izlemiştim. Taşlar oyunu ile ilgili günlük yazısı buradan okunabilir durumda hala. Hem sahnenin genel yapısından hem de o oyunun bende bıraktığı intibadan dolayı Craft Tiyatro’ya karşı bir sempatim oluştu. Nicedir aynı sahnede farklı bir oyun izlemek vardı aklımda. Garaj oyunu ile Personel arasında bir seçim yapmam gerekti. Tercihimi Personel’den yana kullanarak biletimi aldım ama Craft Tiyatro’da sahnelenen Kalp Düğümü ve Garaj oyunlarını aynı derecede merak etmekteyim hala. Bu sezon olmasa da önümüzdeki sezon sahnelenmeye devam edilirlerse eğer ikisini de izlemek istiyorum.

Oyuna dönecek olursam, oyunun rollerini Dolunay Soysert ve Aslı Enver paylaşıyorlar. Oyunda Dolunay Soysert, SOB isimli bir firmanın satış departmanı müdürü, Aslı Enver ise aynı firmada görev alan bir çalışan olarak sahnede izleyicinin karşısına çıkıyor. Bir çalışma ortamındaki “moobing” uygulamalarının doğurabileceği sonuçları ve geleceği düzeyi konu alan oyunda ayrıca işini elinde tutmak isteyen bir kadının tüm bu yıldırma uygulamalarına karşı hayatındaki vazgeçilmez gibi görünen hangi değerlerden vazgeçebileceği de işleniyor. Moobing’i baskı ve yıldırma uygulamaları olarak basit bir şekilde açıklayabiliriz. Daha detaylı bir tanım için yazının tam da burasında Vikipedi’den çok açıklayıcı bir alıntı yapmayı uygun görüyorum.

Mobbing, bir veya bir grup insanın, bir kimseye veya başka bir gruba sosyal kabadayılık yapması. Özellikle hiyerarşik yapılanmış gruplarda ve kontrolün zayıf olduğu örgütlerde, gücü elinde bulunduran kişinin ya da grubun, diğerlerine psikolojik yollardan, uzun süreli sistematik baskı uygulamasıdır.

Oynandığı sahne yapısı itibari ile de Personel sahnelendiği yaklaşık 75 dakika boyunca izleyiciyi içerisine çeken bir oyun. Böyle bir şeyin olacağını zaten salona ilk girdiğiniz andan itibaren hissetmeye başlıyorsunuz. Oyunun dekoru güvenlik kameralarından, çalışma masalarına, dolaplarına kadar eksiksiz bir ofis şeklinde tasarlanmış. Salonun oldukça küçük olmasından dolayı da ön sıraların oyunculara uzaklığı bir metreden daha az oluyor. Bu nedenle oyunu adeta oyuncuların mesai arkadaşlarıymışçasına oyunun içinde olarak izliyorsunuz.

Oyundan sonra okuduğum bir röportajdan öğrendiğin kadarı ile Aslı Enver’in ilk sahne deneyimi olmuş Personel oyunu. En az Doluney Soysert kadar Aslı Enver’in oynadığı karakteri de beğendim diyebilirim. Özellikle oyunun final sahnelerinde Aslı Enver’in oynadığı Emma karakterinin yaşadığı çaresizlik ve ani ruh hali değişimleri görülmeye değerdi. O anlarda Aslı Enver sahneden oynadıkça izleyici olarak oturduğum koltuktan kendimin yorulduğunu hissettim.

Kısaca Personel, çalışma ortamlarında yapılan iş sözleşmelerinin hayatımıza etkisini sorgularken bir yandan da iş elde etmek uğruna vazgeçmeyi göze alabileceğimiz değerlerin manevi yüklerini bize hatırlatıyor.