Yaklaşık okuma süresi: 3 dakikaNihayet Bitti ile Emre Kınay’ı sahnede ikinci, Duru Tiyatro’da ilk defa izleme fırsatı buldum. Nihayet Bitti de geçen sene izlemek isteyip, bu seneye bırakmak zorunda kaldığım oyunlar arasındaydı. Yeni sezondaki ilk temsiline ön sıralardan yer bulabildim.

Peter Turrini’nin kaleme aldığı, içinde bulunduğumuz zamanlarda bir uyarlaması da Ankara Devlet Tiyatrosu tarafından sahnelenmekte olan oyun, kendi söyleyişi ile hayatta istediği her şeyi elde etmiş bir gazetecinin intiharına dakikalar kala yaşadıklarını konu alıyor. 1000’e kadar saydıktan sonra gerçekleştireceği intiharın kusursuz olmasını planlayan karakter, bu sayışlar arasında izleyicilere hayatından kesitler anlatıyor. Yaklaşık bir buçuk saat kadar süren oyun sonunda karakterin çocukluk hayallerinden iş hayatına, evliliğinden sosyal yaşantısına kadar birçok konuda bilgi sahibi olurken, onu bu intiharı gerçekleştirmeye götüren gerekçeleri de anlamış oluyoruz.

Oyunu izlemeden önce içerdiği intihar temasından dolayı dramatik yönü çok fazla bir oyun izlemeyi umuyordum sahnede. Fakat oyunun dramatik yönü beklediğim gibi olmakla beraber mizahi yönü de çok fazlaydı. Burada bahsettiğim salt güldürü üzerine yapılmış bir mizah değil, karakterin birbiri ardına yaşadığı dramatik olayların yansıması olarak karşımıza çıkan tabii bir mizah, trajikomik denilebilir sanıyorum.

Tek perde olarak sahnelenen oyunun temposu oldukça yüksek. Sahnedeki karakterin kendi hayatını anlatırkenki üslubu, zaman zaman izleyiciler ile olan iletişimi sanıyorum herkesin hoşuna gitmiştir. Salondan en çok geri dönüşü de bu sahneler aldı çünkü. Oyunda müzik çok az kullanılmış, atmosfer değişiklikleri daha çok ışık oyunları ile tasarlanmış. Biraz daha fazla müzik olsaydı nasıl olurdu diye düşünmeden edemedim oyundan çıktıktan sonra.

Çok kısa olarak da Duru Tiyatro ile ilgili birkaç şey söylemek istiyorum. Birkaç sene önce medya üzerinden Kadıköy Anadolu Lisesi ile aynı bahçe içerisinde olan Duru Tiyatro’nun yerinden çıkarılması ile ilgili süren bir davadan haberdar olmuştum. Okul yönetiminin değişmesi ile birlikte ani bir kararla Duru Tiyatro’nun okul alanından tahliyesi istenmiş. Emre Kınay’ın durumu mahkemeye taşıması ile tiyatro içerisinde bulunan iki salondan birisine tahliye kararı çıkmış. O günden bu yana kalan salonda Emre Kınay ve ekibi oyunlarını oynamaya devam ediyorlarmış. Tiyatro içerisinde, ağaçlar arasında oyun zamanları dışında da vakit geçirilebilecek bir kafe bulunuyor. Bu yönden çevresindeki diğer tiyatrolardan ayrı bir yere konulabilir Duru Tiyatro. Ne kadar aynı bölgede dekorasyon açısından çok daha güzel ve bakımlı tiyatrolar olsa da hepsinde yapay bir alanın içerisinde olma hissini ister istemez yaşıyorsunuz. Sezon içerisinde ve sonrasında Duru Tiyatro’ya yolumu düşürmeye çalışacağım.

Bu günlük de nihayet bitti.