Yaklaşık okuma süresi: 2 dakikaYeraltından Notlar, Seyyar Sahne‘nin ikinci izlediğim oyunu. İlk oyun, Çocukluğun Soğuk Geceleri gibi Yeraltından Notlar’ı da yine Kadıköy’deki Oyun Atölyesi‘nde izledim. Nicedir Dostoyevski okumak istiyorum fakat hem elimdeki kitaplardan hem de Dostoyevski kitaplarının hacminin gözümü korkutmasından dolayı bir türlü fırsat bulup başlayamıyorum. Dostoyevski okumalarım için başlangıç olarak düşündüğüm kitap olan Yeraltından Notlar’ın sahneye uyarlandığından haberdar olunca da 2013’ten bu yana sahnelenen oyunu daha fazla vakit kaybetmeden izlemek istedim.

Seyyar Sahne’nin oyunlarının öncesinde bir ritüeli var. İzleyiciler salona girip koltuklarını bulmaya çalıştıkları sırada oyuncu çoktan sahnedeki yerini almış oluyor ve oyundaki rolü ile değil kendisi olarak, bir ev sahibi edasıyla izleyicileri adeta koltuklarına buyur ediyor. İlk oyunumda fazlaca şaşırıp, durumu anlamaya çalışmıştım. İkinci Seyyar Sahne oyunumda artık nispeten deneyimli bir izleyici olarak Nadir Sarıbacak’ın selamını alarak koltuğuma oturdum.

Dostoyevski’nin Yeraltından Notlar romanı, kendini dış dünyadan soyutlayarak, yalnızlaştıran bir adamın hikayesini kendi dilinden anlatıyor. Kitabı henüz okumadığım için oyundan önce vaktim de varken Kadıköy’deki Nezih Kitabevi’ne girdim. Doğruca İş Bankası Kültür Yayınları‘nın kitaplarının olduğu bölüme giderek Yeraltından Notlar’ı bularak ayaküstü biraz kurcaladım. Kitapla ilgili kırıntı seviyesindeki bilgilerim buradan, oyundan ve oyundan sonraki internette okuduklarımdan geliyor.

Nadir Sarıbacak, Kış Uykusu’ndan Beş Kardeş’e kadar birçok film ve dizide beğenerek izlediğim bir oyuncu. Hala izlemediğim film ve dizilerini araştırıyorum ilk fırsatta izleyebilmek için. Oyunun başında kendisinin kısa bir açıklaması var, oyunun yönetmeni Celal Mordeniz ile birlikte oyunun hazırlarlarken Dostoyevski’nin romanındaki karakterin, Nadir Sarıbacak’ın karakteri ile benzeştiğini farkettikleri yönünde. Oyundan çıkarken, bu açıklamayı aklıma getirmeden edemedim. Nadir Sarıbacak yaklaşık 2 saat boyunca Dostoyevski’nin yazdığı karakteri o kadar içten bir şekilde izleyiciye yansıtıyor ki kendi içerisinde olmayan bir şeyi bu kadar zihinlere işleyecek şekilde oynayamayacağını düşünüyorsunuz. Su gibi akıp giden bir performans sergiliyor Nadir Sarıbacak. Zaman zaman yeraltında bize kendinden bahseden bir adam olarak karşımıza çıkıyor zaman zaman da katıldığı bir arkadaş ortamında yaşadıkları ile.

İlk başlarda ön yargı ile yaklaştığım Seyyar Sahne oyunlarını izledikçe daha çok seviyorum sanırım. Tehlikeli Oyunlar ve Yılın En İyi Kadın Oyuncusu gözüme kestirdiğim diğer oyunları.