Yaklaşık okuma süresi: 3 dakika

İzlediğim ikinci Hamlet, Moda Sahnesi’nde de izlediğim ikinci oyun oldu. Daha önce İstanbul Devlet Tiyatrosu’nda Bülent Emin Yarar’ın tek kişilik performansını izlemiştim. O oyunla ilgili günlük buradan okunabilir. O oyunu izlerken Hamlet ile ilgili bilgim oldukça yüzeyseldi. Karakterler hakkında çok fazla bilgi sahibi değildim, yalnızca oyunun ana konusu hakkında fikir sahibiydim. Birkaç defa planlayıp da yapamadığım oyun öncesi okumamı bu sefer yaptım. Moda Sahnesi’ndeki Hamlet oyununa, oyundan yaklaşık on gün önce bilet almıştım. Oyuna kadar olan sürede de Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları’ndan çıkan Hamlet’i okudum. Oyunun içeriği ile ilgili detaylı bilgiyi hem önceki izlediğim oyunun hem de kitabın günlüğünde fazlaca yazdım. Tekrara düşmemek için bu günlükte yalnızca Moda Sahnesi’ndeki oyunda aklımda kalanlardan bahsetmeyi düşünüyorum.

Moda Sahnesi’ndeki oyun, Onur Ünsal, Esra Kızıldoğan, Kübra Kip, Murat Tüzün, Timur Acar gibi oyunculardan oluşan zengin bir kadroyla sahneleniyor. Kadronun tamamını ve rol dağılımını yine künye bölümünde paylaşacağım. Tüm bu oyunculardan Moda Sahnesi’ndeki Bira Fabrikası oyunundan ve birkaç filmden simaen tanıdığım Onur Ünsal ile yine filmlerden tanıdığım Timur Acar dışındakileri ilk defa bu oyunda izleme fırsatı buldum. Moda Sahnesi’nin tüm oyunları mı böyle bilmiyorum ama bu oyunda da dekor oldukça sadeydi. Dönemin kültürü göz önünde bulundurulduğunda hem mekanlarla hem de kıyafetler gösterişli bir sahne ortamı oluşturulması akla ilk gelenlerden. İzlediğim oyunlardan yola çıkarak benim anladığım, Moda Sahnesi oyunlarında aşırı görsellikten ve şatafattan kaçınarak izleyicinin dikkatini oyunculara çekmeye çalışıyor. (Oyunla ilgili günlüğü yazdıktan sonra izlediğim söyleşi videosunda oyunun yönetmeni Kemal Aydoğan bu noktaya değiniyor. s:1:15)Burada izlediğim ilk oyunda oyuncu sayısının da az olmasından kaynaklı olsa gerek dekorun eksikliğini hissetmiştim fakat Hamlet oyununda sahneye giriş çıkışlarda yapılan küçük oyunlarla böyle bir eksiklik hissetmedim.

Sahnede tüm oyuncuların için ayrı ayrı kabinler hazırlanmış. Sırası gelen oyuncu kabininden çıkarak oyununu oynuyor, bittiği zaman tekrar kendi kabinine dönüyor. Bir nevi kulis gibi. Fakat oyunu biten oyuncu kabinine döndüğünde tam olarak oyundan çıkmıyor. Oyundaki rolü gereği yaptığı şeylere devam ediyor. Örneğin, sahneden Hamlet ile annesi hararetli bir tartışma içerisindeyken biz izleyici olarak arkada Ophelia’nın Hamlet’in mektuplarını okuduğunu görebiliyoruz. Bundan dolayı zaman zaman arkadaki bir oyuncuyu izlerken diğerini kaçırdığım olsa da oyunda en beğendiğim farklılıklardan oldu sahneler. Ayrıca oyun boyunca bu kabinlerin bambaşka bir anlamı da oluyor, orada olmalarına daha da anlamlandıran.

Tek kişilik Hamlet’te kaçırdığım, anlamadığım -Hamlet’i okumamamdan kaynaklanan- birçok sahne olduğunu gördüm bu oyunda. Özellikle oyun sonundaki müsabaka sahneleri hakkında ilk oyundan neredeyse aklımda hiçbir şey kalmamış. Naçizane tavsiyem benim gibi Hamlet ile Shakespeare ile yeni tanışan tiyatro izleyicilerinin birkaç ufak okuma yaptıktan sonra oyunlara gitmeleri. Böylesinin çok daha keyifli olduğunu gördüm kendi adıma. Fakat okumamanın da oyunları izlememek için bir neden olmadığını düşünüyorum. Karakterlerinden, içeriğinden hiçbir şey dahi anlaşılmayan bir oyunda geçen bir cümle bile, oyunun dekorunda kullanılan bir ışık düzeninin bile izleyiciye artı değer katacağı kanaatindeyim.

Hem İstanbul Devlet Tiyatrosu’ndaki hem de Moda Sahnesi’ndeki Hamlet gösterimleri bu sene için bitti. Önümüzdeki sezon iki oyunun da sahnede olacağını düşünüyorum. Kim bilir belki bir festival ile önümüzdeki seneyi beklemeye gerek kalmadan tekrar Hamlet izleme fırsatı buluruz. Bu da bu günlüğün temennisi olsun.

Son olarak oyunun fragmanı, oyuncuları ile yapılan bir söyleşisi ve oyunun provasından bir videoyu da vererek bu günlüğü kapatmış olayım.